இரு உரையாடல்கள்

நேற்றிரவு சிபியும் நானும் 'MasterChef Australia' பார்த்து கொண்டிருந்தோம். விளம்பர இடைவெளியில் 'Airtel' ன் புதிய விளம்பரம் ஒன்று .
ஒரு ஆணும் பெண்ணும் 'Airtel' 3G மூலமாக தொடர்பில் இருப்பதை அந்த விளம்பரம். இனி உரையாடல்.

சிபி - அப்பா, என்ன இவன் இவ்ளோ பொண்ணுங்களை லவ் பண்றான்?
நான் - ம்ம். நல்ல பாருடா, அது எல்லாமே ஒரே பொண்ணுதான்..
சிபி - இல்லையே, எனக்கு எல்லாம் வேற வேற பொண்ணுங்களத்தான் தெரியுது
நான் - ம்ம்..சரி, வேற வேற பொண்ணுங்களை லவ் பண்ணுன என்னடா problem?
சிபி - அது தப்புப்பா..ஒரு பெண்ணைத்தான் லவ் பண்ணனும்
நான் - அப்படின்னு யாரடா சொன்னது?
சிபி - எனக்கு தெரியும்பா
நான் - உனக்கு எப்படிடா தெரியும்?
சிபி - (தயக்கம்) தெரியும்பா
நான் - சும்மா சொல்லுடா.. எப்படி தெரியும்?
சிபி - you know Jehangir?
நான் - (ஹா.. இன்னொரு மொகல் கதைய) ஆமா.. Jehangir க்கு என்ன?
சிபி - he had 19 wives . Noorjehan was 20th .
நான் - சரி..அதனால?
சிபி - ஆனா Noorjehan first Jehangir க்கு 19 wives ன்னு தெரிஞ்சவுடனே..Sher Afghan கிட்ட போய்விட்டாள்.
நான் - இது என்னடா புது story .. Noorjehan தான Jehangir wife ?
சிபி - ஆமா.. ஆனா அதுக்கு முன்னாடி அவள் Sher Afghan கல்யாணம் பண்ணிட்டாள். அதுக்கு reason , Jehangir 19 wives வச்சி இருந்ததுதான். அவர் இறந்த அப்புறம் தான் Jehangir ஐ கல்யாணம் பண்ணிட்டாள். அதனால்தான் ஒரு பொண்ணதான் லவ் பண்ணனும்.
நான் - (as usual) இதை எல்லாம் எங்கடா படிக்கிறே?

அந்த கதையை அவன் எங்கே படித்தான் என்பதை விட, அதில் இருந்து அவன் derive பண்ணிய moral எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவ்வபொழுது கொஞ்சம் moral story சொல்லுவதுண்டு. ஆனால் அதில் இருக்கும் moral ஐ அவர்களையே சொல்ல சொல்லுவேன். சில சமயம் interesting பதில்கள் வரும். மேற்சொன்ன உரையாடலுக்கு பிறகு நானும் சிபியும் எப்படி நமது ரசனைகள் ஒவ்வொரு வயதிலும் மாறும் என்று பேசி கொண்டிருந்தோம்.
இந்த உரையாடலை பற்றி ஜெயஸ்ரீயிடம் இன்று காலை சொல்லி கொண்டிருந்த போது "உங்களுக்கு Jehangir 19 wife கட்டி இருந்தால் நமக்கு ஏன் ஒரு wife மட்டும் போதும் என்று தோன்றும். அவன் என் பையன். அதுதான் இப்படி யோசிக்கிறான்" என்றாள். வாஸ்தவந்தான். எதற்கு நாம் ஒரு மனைவி போதும் என்கிறோம்?

------------------------------------------------

போன வாரம் நானும் சிபியும் PBS இன் 'The Voyage of the Corps of Discovery' பார்த்தோம். I am a big fan of Ken Burns and of couse the expedition is a stuff of interest to me. இந்த கதையை சிபிக்கு சில மாதங்களுக்கு முன்னே சொல்லி இருந்தாலும், இப்போதுதான் பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. Though I've watched it a couple of times, it is interesting to watch it along with Sibi. He was interested, involved and asked a ton of questions. Then I brought out the related book 'Undaunted Courage' by Stephen Ambrose (who talks in the course of the documentary as well) and we had loads of fun discussing Indians, looking at the pictures and of course, Sacagawea. Probably the most fun 2-3 hours I've spent with Sibi.

------------------------------------------------

நேற்று சாயங்காலம். வானதி 'Kidzee'ல் அவளது 'art and drawing' class போகும் நேரம். வழக்கம் போல், தூக்கம் வருகிறது என்று drama பண்ணி கொண்டிருந்தாள்.

ஜெ - பாப்பா class போனாதான் drawing எல்லாம் பண்ணலாம்.
வானதி - நான் தூங்க போறேன்.
ஜெ - போன வாரம் 'Rocket ' எல்லாம் class ல பண்ணினீங்கள, அது மாதிரி இந்த வாரம் பண்ண வேண்டாமா?
வானதி - அந்த 'rocket ' தான் trash ல போட்டாச்சே?
ஜெ - (taken back ) இல்ல பாப்பா, அது பத்திரமா இருக்கே
வானதி - ம்ம். எங்க காட்டுங்க?

ஜெ அதை தேடி காட்டிய பிறகு ஒரு மாதிரியாக கிளம்புகிறாள். ஆனால் அவள் பள்ளியிலும், Kidzee இலும் அவளது teachers எல்லோரும் சொல்லும் ஒன்று ' வானதி is a brilliant girl' .

Belur, Halebidu & Hulikere

After a lot of false starts over the past year, was able to finally visit the temples in Belur and Halebidu this Diwali. Though the plan was to visit Mysore, I was able to squeeze in a visit to the great Hoysala temples for a day and it was well worth it.









The drive from Mysore was through one of the most fertile areas I've seen. Cauvery was in spate and so does the various tributaries we came across. The land was lush with greenery, water and the paddy in the tables across different elevation was a treat to watch. It was slightly drizzling as well, roads were real good, there is nothing I could find wrong with on that day.

Belur is close to Hassan and is nothing but a big sized village. The Chennakesava temple in the midst of it is the biggest tourist attraction and is being well-maintained by ASI.

The Hoysala emblem is everywhere to be seen and of course, the exploits of the Hoysala kings made up for good stories for Sibi. History, when taught at the right places, is so charming to engulf you into it.
Though I was aware that there was a strong Jain influence in those times, was surprised to see an actual Hoysala style Gomathiswara statue in the temple. But then the dancing sculptures in the temple were based on the Jain dancer Shanthala Devi. So in a way, there is nothing to be surprised about it as well.


Outer panel with Garuda in the bottom with Dasavathara sculptures, In the center is Ukra Narashima

The Hoysala Royal symbol

Front Elevation

A panoramic view of the templeThe gopuram outside conceals the temple well and so when entering the elevation of the temple hits you beautifully and the star-shaped structure makes for a great picture.I was a bit surprised that photography was allowed till the inner sanctum but nonetheless, the interiors were beautiful with the standard Hoysala-type pillars and extensive ornate arrangements on the ceiling.
The real treat lies in the outer walls of the temple which is full of beautiful, intricate sculptures and though we spent about 1.5 hours, it was definitely not enough to go through each and every part of the temple.
Dancing sculptures in the outer stone window panelsNext stop was the Hoysaleshwara temple in Halebidu. Belur to be the capital of the Hoysalas till the Muslim invasions forced them to move it to Halebidu. This is a Shiva temple which is a bit of a surprise, as I assumed it to be a Vishnu temple as Hoysalas were primarily vaishnavites.

Hoysaleshwara Temple, Halebidu

Brahma, Shiva and Vishnu on the outer panel

Shiva ParvathiThe outer walls were full of small sculptures narrating the stories from Ramayana, Mahabharata, Bhagavata etc. Sibi had lots of fun trying to find the stories represented in the panels and though was complaining about visiting so many temples, loved the exercise. I was a bit surprised that he has read so much and know so many stories. Kids grow up real fast.

A scene from Ramayana

The dancing girl next to ChennaKesava is the Jain Shantala Devi, queen of Vishnuvardhana

Also visited the small village of Hulikere to see the 'Kalyani' (temple tank) there. Because of the rains, it was filled to the brink and could only see the mandaps on the corners.

The beautiful Kalyani in Hulikere
Though we could make out the structure a bit, it was a bit of a disappointment not to be able to see this beautiful tank.

More pictures:-

https://photos.app.goo.gl/mQLYD4g6mOBQggrf1 - Belur
https://photos.app.goo.gl/Qtskg1PTvBIqHWwl1 - Halebidu & Hulikere

இரு புத்தகங்கள் - 2

பெரும்பாலும் நான் கழக எழுத்தாளர்களையும், தோழர்களையும் படிப்பதில்லை. ஒரு அலுப்பான சித்தாந்த நோக்கோடு எழுத படுபவை எல்லாம் 'preaching to the converted' என்பது போல ஒரு சிறிய கூட்டத்தையே மையமாக வைத்து எழுதபடுபவை. பின் எதற்கு நான் பொன்னீலனின் 'மறுபக்கம்' படித்தேன்?
மதுரையில் உள்ள New century book house என்னுடைய சிறுவயது வாசிப்பை நிர்ணயித்ததில் பெரும் பங்கு வகித்தது. மிகவும் மலிவான ரஷ்ய பதிப்பகங்களின் நூல்கள் மூலமாகவே எனக்கு Dostoyevsky, டால்ஸ்டாய் போன்றவர்கள் அறிமுகமானார்கள். இன்றும் எனக்கு மிகவும் பிடித்த புஷ்கினின் 'Queen of spades' ஐ முதலில் நான் தமிழில் படித்ததும் அங்குதான். இப்போது உள்ள NCBH கிட்டத்தட்ட கடந்த காலத்தின் ஆவி போன்று இருக்கிறது. இப்போது தமிழில் புத்தகங்கள் பதிப்பித்தாலும் அந்த மலிவு விலை பதிப்புகள் எல்லாம் சோவியத் ரஷ்யவுடன் முடிந்துவிட்டது.
'மறுபக்கம்' எண்பதுகளில் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் நடந்த மண்டைக்காடு கலவரங்களை பற்றி பேசுகிறது. அதன் காரணிகள், இன்றைய நிலைமை, மாற்றங்கள் என பல்வேறு விஷயங்கள். சேது அக்கலவரங்களை பற்றி ஆராய்ச்சி செய்ய பனை விளை வருகிறான். அங்கு தோழர்

வெங்கடேசன் உதவியுடன் அந்த கலவரத்தில் பங்கெடுத்த மற்றும் பாதிக்கப்பட்ட பலரையும் சந்திக்கிறான். இவற்றுக்கு ஊடே 'தோள் சீலை' போராட்டத்தில் இருந்து அய்யா வைகுண்டசாமி, நேசமணி என அப்பகுதியின் வரலாறும் சொல்லப்படுகிறது.
ஒரு வரலாறு எனும் முறையில் இது ஒரு முக்கியமான நாவல். அவ்வளவே. சேது ஒரு மதவாதியாக அறிமுகமாகி (அதுவும் தெளிவாக இல்லை) கதையின்நடுவில் திடீரென்று இடது சாரி தோழராகி போகிறான். அதற்கு முத்துவை காதலிப்பதற்கு என்பதை தவிர முக்கியமான காரணம் எதுவும்சொல்லப்படவில்லை. ஒரு வேளை அவன் கேட்க்கும் கலவரம் பற்றிய கதைகளால் பாதிக்க பட்டு அதனால் மாறுகிறான் என்பதற்கும் ஒருமுகாந்திரமும் இல்லை. ஒரு மதவாதியால் வளர்க்கபட்டதாய் காட்டப்படும் அவன் எப்படி தன் கொள்கைகளை அப்படி மாற்ற முடிந்தது என்ற கேள்வியே இந்த நாவலை வாசிப்பதில் ஒரு தடங்கலாய் விடுகிறது. இரு முறைதிருமணத்தில் ஏமாற்றமடைந்த முத்து மட்டுமே consistent ஆக தன்னை நாவல்முழுவதும் காட்டிக் கொள்கிறாள். சித்தாந்தத்தின் உந்துதலில் மட்டுமே எழுதப்படும் கதை இப்படி இருக்கும் போல்.

மண்டைக்காடு கலவரங்களை விசாரித்த கமிஷனின் அறிக்கையே இந்தநாவலின் அடிப்படையாக இருக்கிறது. ஒரு வரலாற்றின் பதிவு என்ற முறையில்வாசிப்பு மிகவும் நன்றாக இருக்கிறது. அய்யா வைகுண்ட சாமியின் மெய் வழிசாலை, பனையேறி மக்களின் வாழ்வு போன்றவை நான் கேட்டு வளர்ந்த பலகதைகளின் நீட்சியாகவே இருந்தது.

சிறு தெய்வங்களின் கோவில்கள் எப்படி மெதுவாக மாற்றப்படுகின்றன என்பதுகதையின் இன்னொரு திரி. முத்தாரம்மன், மண்டைக்காடு பகவதி அம்மன்போன்ற தெய்வங்களின் கோவில்கள் எப்படி மெதுவாக அவற்றின்தனித்தன்மையை இழக்கின்றன என்பது அந்த நாட்டார் கதைகளுடனும்சொல்லப் படுகிறது. சிவகாசியில் உள்ள பத்ரகாளி அம்மன் கோவிலில் இந்தமாற்றத்தை நேரில் பார்த்திருக்கிறேன். இன்று அந்த கோவிலின் குளத்தருகே ஒரு ஐயப்பன் கோவிலும் உண்டு.

ஒரு கதையாக அல்லது ஒரு நல்ல நாவலாக இல்லாவிடினும் ஒரு நல்லவரலாற்று ஆவணமாக படிக்கலாம்.

அடுத்து 'பின் தொடரும் நிழலின் குரல்' படித்து கொண்டிருக்கிறேன். பின்னொரு சமயம் அது பற்றியும் எழுதுவேன்.